Z rozmów z Janem Pawłem II:
„W Wielki Czwartek, kontemplujemy Chrystusa, który w Wieczerniku w przeddzień swej męki uczynił z siebie dar dla Kościoła, ustanowił służebne kapłaństwo oraz pozostawił swym uczniom nowe przykazanie — przykazanie miłości. Chciał pozostać z nami w sakramencie Eucharystii, stając się naszym pokarmem zbawienia. Po pełnej wymowy Mszy św. in Cena Domini będziemy czuwać wraz z Panem, adorując Go, posłuszni Jego pragnieniu, które wyjawił apostołom w Ogrodzie Oliwnym: „zostańcie tu i czuwajcie ze Mną” (Mt 26, 38).
Od kiedy rozpocząłem moją posługę Następcy Piotra, zawsze szczególną uwagę poświęcałem Wielkiemu Czwartkowi, który jest dniem Eucharystii i Kapłaństwa. Na tę okoliczność każdego roku kierowałem List do wszystkich kapłanów świata. W Wielki Czwartek nie można nie zatrzymać się nad eucharystycznym obliczem Chrystusa i nie zwrócić uwagi Kościoła na centralne miejsce Eucharystii. Dzięki niej Kościół żyje. Karmi się tym żywym Chlebem. Czy można zatem nie odczuwać potrzeby nakłaniania wszystkich do odnowionego przeżywania tego doświadczenia? „