Kosienice

Helena Dembowska z hr. Humnickich postarała się o założenie ochronki w Kosienicach pragnąc, „by siostry uczyły dzieci szczególnie służby dworskiej, aby opiekowały się chorymi, utrzymywały w porządku bieliznę kościelną i chodziły z ludem do pracy”. Przygotowana ochronka znajdował się w parku dworskim, był to murowany dom wyposażony w potrzebne sprzęty. Dembowscy zapewnili również, że dadzą utrzymanie dla trzech sióstr, które przybyły do Kosienic w 1873 r. i objęły zlecone im prace. Prowadziły szkółkę dla dzieci szkolnych i ochronke dla małych dzieci, zaopiekowały się chorymi, troszczyły się o kościół w lesie i kaplicę we wsi. Wojna w 1914 r. przerwała posługę sióstr na terenie Kosienic na długie lata, gdyż dwór i wieś zostały spalone. Siostry musiały opuścić Kosienice. Dom został zrabowany, a po pożarze dworu Dembowscy poprawili prawie cudownie ocalony budynek ochronki i zajęli go na mieszkanie dla siebie. Nikt nie myślał o powrocie służebniczek. Dopiero w latach 20. XX w. poczynione zostały starania o wznowienie ochronki. Na życzenie księdza proboszcza Jana Swóła i Dembowskich, siostry przybyły ponownie do Kosienic w 1929 r. Zamieszkały w domu ofiarowanym przez Michała Kaczmarza, który zmarł w 1914 r. zapisując w testamencie dom i grunt na rzecz ochronki rzymskokatolickiej w Kosienicach. Po przyjeździe sióstr od razu zaplanowano budowę nowej ochronki. Dużą pomocą służył w tym czasie kosienickim siostrom bp Anatol Nowak, który wychowywał się w Kosienicach, gdzie jego ojciec pracował na dworze Dembowskich jako lokaj. Budowę drewnianego domu ukończono w grudniu 1932 r. Nowa ochronka od razu stała się centrum religijno-kulturalnym wsi. Siostry wraz z KSM i grupą teatralną urządzały wiele przedstawień religijno-patriotycznych, które wpływały na integrację wsi, a niejeden raz kończyły się wspólną zabawa taneczną. Prowadziły kursy kroju i szycia oraz haftu i tkactwa. Siostra organistka uczyła młodzież śpiewu kościelnego. W 1950 r. ochronka została przekształcona w Przedszkole „Caritas”, które przejął Wydział Oświaty 4 października w 1962 r. i wprowadził personel świecki. Początkowo rodzice bojkotowali nie posyłając dzieci, ale użyta presja spowodowała, że dzieci zaczęły uczęszczać do świeckiego przedszkola. Siostry w tym czasie utrzymywały się z prowadzenia gospodarstwa rolnego. W letnich miesiącach gromadziły dzieci w kościółku. Opiekowały się kościołem oraz dbały o czystość bielizny kościelnej, organistka prowadziła scholę dziewczęcą. W razie wezwania służyły chorym podstawową pomocą medyczną, stawiając bańki i dając zastrzyki. Na początku lat 70. XX w. objęły katechizacją dzieci przedszkolne w punktach katechetycznych, w Kosienicach i Ciemięrzowicach. W czasie budowy nowego kościoła parafialnego angażowały się w przygotowywanie posiłków dla robotników. Po opuszczeniu pomieszczeń przez państwowe przedszkole w 1981 r., przeprowadzony został remont i w krótkim czasie rozpoczęły prowadzenie ochronki.

Obecnie sprawują opiekę nad kościołem parafialnym oraz dojazdowym w Ciemięrzowicach. Siostra organistka, prowadzi scholę i chór. Prowadzą również DSM. Niezmiennie pracują z dziećmi w Przedszkolu Sióstr Służebniczek pw. bł. Edmunda Bojanowskiego.