Krasiczyn

Siostry przyjechały do Krasiczyna staraniem księżnej Jadwigi z Sanguszków Adamowej Sapieżyny, 4 czerwca 1864 r. i zamieszkały w budynku dworskim przeznaczonym na „ochronkę”. Celem placówki była opieka nad miejscowymi dziećmi w ochronce–szkole. Dzieci starsze uczyły się przedmiotów szkolnych, młodsze miały zapewniona opiekę i wychowanie. Niestety już 20 października rząd austriacki zniósł dom zgromadzenia i siostry musiały opuścić Krasiczyn. Placówka reaktywowana została dopiero 4 stycznia 1867 r. Siostry, które przyjechały do Krasiczyna były już członkiniami autonomicznego Zgromadzenia Służebniczek Galicyjskich. Zamieszkały w tym samym budynku obejmując te samem obowiązki wychowawczo-edukacyjne. Pielęgnowały chorych we wsi i opiekowały się kościołem. Pracowały też na roli folwarcznej w celach apostolskich oraz zarobkowych. Prowadziły szkoły również w sąsiednich wioskach: w Krasicach i w Korytnikach. W latach 1877–1899 podejmowały obowiązki pielęgniarskie w szpitaliku ufundowanym przez księżną. W sierpniu 1878 r. w budynku szkolnym utworzona została szkoła ludowa, siostry musiały odstąpić zajmowane pomieszczenia nauczycielowi i od tego czasu siostra już nie uczyła w Krasiczynie. Siostry zamieszkały w budynku szpitala, gdzie wygospodarowano pokój dla sióstr i salkę ochronkową. Nadal prowadziły nauczanie w Krasicach do 1899 r., a w Korytnikach uczyły w dwóch językach polskim i ruskim do 1903 r. Siostry od początku gromadziły młodzież na wieczornice przy czytaniu „Żywotów Świętych” i innych pobożnych książek. Miejsce, w którym znajdowała się ochronka, było oddalone od wsi, dlatego we wrześniu 1893 r. siostry przeprowadziły się na tzw. ”rządcówkę”, którą jednak musiały opuścić i zamieszkały w budynku dworskim, w jednym domu z ekonomem. W 1910 r. s. Gabriela Fedyk rodaczka krasiczyńska otrzymała w spadku dom rodzinny, leżący w sąsiedztwie parku Sapiehów. Dom został wyremontowany w 1913 r. kosztem księcia Władysława Sapiehy i w roku następnym siostry zamieszkały w swoim domu. W okresie międzywojennym systematycznie organizowały kursy kroju, szycia i robótek ręcznych w miesiącach zimowych. Od 1933 r. prowadziły KSMŻ, również w Śliwnicy. Organizowały spotkania, przygotowywały przedstawienia, dostarczały odpowiednich lektur. Siostry też przez lata zajmowały się sierotami, które z różnych przyczyn losowych trafiały do domu sióstr, często z ramienia dworu. Sapiehowie planowali budowę ochronki na początku lat 20. XX w., ale budowa została rozpoczęta dopiero w 1937 r. Siostry na czas budowy zamieszkały w budynkach dworskich wraz z kucharzem, gdyż części ze starego domu zostały użyte do budowy nowego np. okna, drzwi, krokwie. Do nowego domu wprowadziły się w 1938 r. Wybuch wojny przeszkodził w przepisaniu nowego domu na własność zgromadzenia. W kwietniu 1947 r. w domu został utworzony punkt sanitarny z kwaterą lekarza na okres pobytu wojska polskiego do obrony przed napadami band ukraińskich. Przedszkole prowadzone było przez siostry do lipca 1962 r., gdy Wydział Oświaty przy użyciu siły odebrał pomieszczenia przedszkolne i wprowadził personel świecki. Decyzją Powiatowej Rady Narodowej cała realność uznana za własność Po zabraniu przedszkola siostry skupiły się na pracach przykościelnych i katechizacji dzieci, którą prowadziły od 1968 r. w Krasiczynie oraz w punktach katechetycznych w Tarnawcach, Mielnowie, Zalesiu, Korytnikach. Od 1959 r. rozpoczęła pracę siostra organistka. W 1987 r. po wieloletnich staraniach zostały odzyskane pomieszczenia przedszkolne. Rok później została otwarta ochronka dla dzieci. Z chwilą wejścia religii do szkół siostry zaprzestały katechizacji. W ostatnich latach został wykonany remont budynku i rozbudowa poddasza, które przystosowano na mieszkania dla sióstr.

Obecnie służebniczki prowadzą Niepubliczne Przedszkole im. Św. Józefa. Wykonują prace przykościelne (zakrystia, wystrój świątyni i pranie paramentów liturgicznych), jedna siostra jest organistką.