Radymno

Ksiądz Wojciech Szafrański ówczesny proboszcz Radymna na kilka lat przed przybyciem sióstr do parafii pisał w 1905 r. w kronice: „Porządek i czystość w tutejszym kościele wiele pozostawia do życzenia (…) Och gdyby tak można w Radymnie ufundować ochronkę toby zakonnice umiały utrzymać czystość należną Przybytkowi Pańskiemu, ale o tym ani marzyć, bo trzeba by na to wielkich funduszy lub fundatora jakiego, a tu ani jednego, ani drugiego nie ma”. W krótkim czasie powstało Towarzystwo Ochronkowe, które wraz z ks. W. Szafrański jeszcze tego samego roku (1905) przystąpiło do zbierania funduszy na wystawienie ochronki. Sam bp. Pelczar ofiarował na ten cel 1000 koron oraz taka samą kwotę ofiarowała hr. Zamojska z Wysocka protektorka Towarzystwa Ochronkowego. Został zakupiono dom z ogrodem, ale z powodu długów dom został wydzierżawiony na czas spłaty. Z czasem zauważono, że zakupiony dom nie nadaje się na cele ochronki, gdyż wymaga dużych przekształceń oraz jest na końcu miasta, czyli daleko od kościoła. Sprzedano realność szukając czegoś odpowiedniego. Dla powiększenia funduszów, które były konieczne do realizacji planu budowy ochronki w 1908 r. zorganizowany został bal karnawałowy i poczyniono starania o plac, pod budowę ochronki. Już w 1909 r. Towarzystwo posiadało potrzebny grunt i zgodę na budowę na terenie przykościelnym (z tyłu prezbiterium). Ksiądz Szafrański jednak miał inne plany i zamienił ten grunt na plac, ze „Szpitalem dla ubogich” w ogrodzie plebańskim. Przystąpiono do budowy w miejsce walącego się „Szpitala”, który rozebrano i sprzedano na paliwo, a pieniądze przekazano na rachunek tegoż dzieła dla ubogich. Dom z przeznaczeniem na ochronkę był już gotowy w 1911 r. Jednak z braku funduszów na utrzymanie nie można było na razie obsadzić sióstr na nowej placówce. Dom został wynajęty rodzinie inżyniera, który go budował, miało to wpłynąć na osuszenie murów, a czynsz był fundusz na utrzymanie mającej powstać ochronki. Ksiądz proboszcz czynił starania, by sprowadzić siostry służebniczki prosząc Matkę Generalną, „by siostry przybyły już w miesiącach letnich i objęły ochronkę dla dzieci w wieku przedszkolnym, nadto prosi by zajęły się czystością ołtarzy w kościele oraz bielizną kościelną”. Odpowiedź była pozytywna i 16 września 1912 r. siostry przybyły do Radymna podejmując wskazane obowiązki. Ksiądz proboszcz bardzo się ucieszył zapisując w kronice: „Bogu dzięki, że ochronka już funkcjonuje, bo będę miał porządek w kościele, a dziatwa tutejsza będzie miała naukę i opiekę w latach przedszkolnych”. Siostry od początku gromadziły dzieci. Opiekowały się chorymi. Organizowały wieczornice, w czasie których czytano lektury religijne. Prowadziły szwalnię, organizowały kursy zawodowe dla młodzieży żeńskiej min. kroju, szycia, haftu i robótek ręcznych. Przedszkole po wojnie funkcjonowała do 9 lipca 1962 r., gdy przejęte zostało przez Wydział Oświaty, który zajął pomieszczenia. Przejecie przedszkola nie obyło się bez przeszkód, ludzie bronili sióstr i przedszkola, gdyby nie interwencja siostry kierowniczki, mogło dojść do poważnych konsekwencji. Po usunięciu sióstr z pracy w przedszkolu, gospodarstwo rolne stało się głównym źródłem utrzymania. Rozpoczęły naukę religii dla dzieci w punktach katechetycznych w Radymnie, Skołoszowie, Zadąbrowiu. Zajmowały się też praniem bielizny kościelnej dla kościoła w Radymnie, gdzie pełniły obowiązki zakrystianki i organistki. W 1983 r. zwrócono siostrom pomieszczenia przedszkolne. Po przeprowadzeniu remontów, zgromadzenie w 1986 r. przeznaczyło dom dla sióstr seniorek z racji bliskości kościoła. Rada parafialna wraz z proboszczem zorganizowała Przedszkole Parafialne w domu katechetycznym. Komitet Przedszkola zwrócił się do zgromadzenia o przydzielenie do powstałej instytucji siostry przedszkolanki, odwołali się do bogatej i wieloletniej tradycji ochronkowej na terenie Radymna. Zgromadzenie w roku 1992 skierowało do pracy siostrę, która objęła obowiązki dyrektorki w Przedszkolu Parafialnym w Radymnie dbając o religijne wychowanie dzieci. Po wejściu religii do szkół siostry katechizowały dzieci w dwóch Przedszkolach Państwowych w Radymnie, również przez kilka lat dzieci w szkole podstawowej w Duńkowicach. Prowadziły Dzieci Maryi.

Obecnie nadal prowadzą Przedszkole Parafialne, obsługują kościół w pełnym zakresie obowiązków wraz z organistostwem. Placówka jest domem sióstr seniorek.