Domaradz

Inicjatorami założenia ochronki w Domaradzu, byli: ks. Michał Tuleja (ówczesny proboszcz) oraz Wacław Kaszubski, który na swoim gruncie wybudował dom drewniany i budynek gospodarczy. Tak zagospodarowaną parcelę w 1927 r. oddał Zgromadzeniu Sióstr Służebniczek w Starej Wsi, zobowiązując „do urządzenia i prowadzenia ochronki po wieczne czasy(…)”. Siostry przybyły do Domaradza 20 października 1928 r., podejmując się organizacji i prowadzenia ochronki dla dzieci. Zajęły się także obsługą kościoła oraz pielęgnowaniem chorych. Rok później jedna siostra objęła posadę nauczycielki w szkole powszechnej na „Miasteczku”. Biskup przemyski ofiarował siostrom w 1929 r. na cele ochronki drewniany dom zwany „Leśniczówką” wraz z zabudowaniami. Służebniczki wyremontowały go własnym kosztem i prowadziły w nim ochronkę dla dzieci dochodzących, znajdowała się też tam sala dla stowarzyszenia KSMŻ. Od początku swojego pobytu siostry gromadziły w domu również młodzież żeńską na wieczornice. Organizowały również kursy kroju i szycia dla kobiet i starszych dziewcząt. W latach 30. XX w. prowadziły Krucjatę Eucharystyczną dla ok. 200 dzieci oraz dla dziewczyn KSMŻ.

W czasie okupacji obie ochronki zostały zamknięte. W 1942 r. w „Leśniczówce” siostry prowadziły szpital epidemiczny. W 1944 r. siostry wraz z miejscową ludnością były ewakuowane na czas bezpośrednich działań wojennych do sąsiednich miejscowości. Siostra nauczycielka uczyła przez cały czas okupacji aż do 1946 r. W marcu 1945 r. otwarto na nowo ochronkę. Przedszkole funkcjonowało tylko do roku 1950, gdyż odmówiono wydania dalszego pozwolenia na prowadzenie. Siostry jednak gromadziły dzieci sezonowo, nazywając to: „opieką nad dziećmi rodziców zajętych pracą rolną”. Natomiast w domu zwanym „Leśniczówką” prowadzone były zajęcia przedszkolne do 1 września 1951 r. Siostry zajmowały się praniem bielizny kościelnej dla czterech okolicznych kościołów, nie zaniedbując dbania o czystość i wystrój miejscowego kościoła. Po roku 1960 włączyły się w katechizację małych dzieci w punktach katechetycznych w kilku częściach parafii. Gromadziły dziewczynki, skupiając je w tzw. Służbie Maryjnej (DSM). W 1990 r. podjęły katechizację w Szkole Podstawowej nr 1 oraz nr 2, w której uczyły do 2005 r. W latach 90. XX w. z pomocą ks. proboszcza Antoniego Kołodzieja oraz parafian, siostry wybudowały nowy dom oraz wyremontowany został stary domu z przeznaczeniem na ochronkę, która została otwarta we wrześniu 1995 r.

Siostry niezmiennie kontynuują pracę wśród dzieci prowadząc Przedszkole p.w. bł. Edmunda Bojanowskiego. Podejmują obowiązki zakrystianki oraz gromadzą dziewczynki w DSM.