Rzeszów – ul. Paderewskiego 71

Zmarły w 1892 r. ks. Daniel Sulikowski były proboszcz w Słocinie w swoim testamencie z dnia 5 czerwca 1891 r. zlecił wykonawcom testamentu: „… aby w Słocinie zbudowany był zakład dla Służebniczek, Felicjanek lub innych zakonnic, zostawiam to do wyboru, które by prowadziły ochronkę dla dzieci, a starsze dziewczęta uczyły szyć i żeby był przy tym zakładzie szpitalik…”. Po realizacji testamentu fundację tę przyjęły siostry Felicjanki i prowadziły dzieło do 1 września 1923 r., gdy decyzją władz zakonnych opuściły Słocinę. Ksiądz kanonik Jan Kobak ówczesny proboszcz podjął na miesiąc wcześniej starania o sprowadzenie służebniczek do prowadzenia ochronki im. ks. Daniela Sulikowskiego, którym zapewnił wraz z miejscowym ziemiaństwem tymczasowe utrzymanie. Służebniczki odpowiedziały na prośbę i 16 października 1923 r. przyjechały do Słociny. Wyposażenie domu zgromadzenie dało ze zlikwidowanej placówki w Kołomyi. Od chwili przyjazdu, siostry przyjęły obowiązek strojenia ołtarzy w miejscowej świątyni parafialnej oraz troskę o bieliznę i paramenty kościelne. W dwa tygodnie po przybyciu rozpoczęły systematyczną pracę z dziećmi przedszkolnymi w ochronce. Roztoczyły też opiekę nad chorymi i ubogimi zarówno z parafii jak i sąsiednich miejscowości. Obok pracy nad dziećmi i chorymi zajęły się młodzieżą żeńską. W styczniu 1924 r. został zorganizowany pierwszy kurs kroju, szycia, haftu i robót ręcznych dla dziewcząt ze Słociny oraz okolicznych wiosek. Niektóre z nich kwaterowały w domu sióstr. Przez następne lata organizowały podobne kursy poszerzone jeszcze o naukę gotowania, prania i higieny. W program kursów włączona była też formacja religijna, nauka katechizmu, czytanie książek religijnych, uczestnictwo we Mszy św. Siostry od początku przygotowywały dzieci do I Komunii św., gromadząc je w każdą niedzielę w salce ochronkowej. Zaangażowały się w opiekę nad miejscowym KSMŻ. Po wojnie, oprócz ochronki w budynku kontynuowała swoją działalność otwarta w 1941 r. Szkoła Rolnicza, która w 1946 r. przeniesiona została do pomieszczeń dworskich, siostra uczyła w niej do końca roku szk. 1946/47. Po wyprowadzeniu się szkoły z pomieszczeń ochronki Opieka Społeczna wystąpiła uruchomiła 6 grudnia „Żłobek dzienny”. Przedszkole zostało 19 lipca 1962 r. zajęte przedszkole państwowe. W 1963 r. podjęły się katechizacji dzieci przedszkolnych, które gromadziły w kościele. Oprócz katechizacji w Słocinie, przez jakiś czas uczyły dzieci przedszkolne na Drabiniance. Służebniczki pomagały w przygotowaniu i organizacji dni chorych z racji święta patrona parafii św. Rocha. Jedna z sióstr z czasem objęła obowiązki opiekunki parafialnej, która roztoczyła przy pomocy świeckich osób opiekę charytatywną nad chorymi i biednymi w parafii. Państwowe przedszkole w domu Sióstr funkcjonowało do 1999 r., kiedy to staraniem zgromadzenia odzyskano budynek ochronki. Po przeprowadzeniu remontów nastąpił powrót do prac pierwotnych i reaktywowane zostało Przedszkole Publiczne Św. Józefa.

Obecnie kontynuują pracę w kilku oddziałach przedszkolnych. Dbają o czystość bielizny liturgicznej oraz wystrój kościoła parafialnego. Prowadzą Bractwo Celestyńskie.