Łańcut

Historia pobytu służebniczek na terenie Łańcuta jest początkiem działalności zgromadzenia na terenach Galicji i tym samym pierwszym zalążkiem powstałej w późniejszych latach gałęzi zwanej Służebniczkami Starowiejskimi. Do Podzwierzyńca k. Łańcuta siostry przybyły z Wielkopolski, 27 listopada w 1861 r. i zamieszkały w budynku, w którym wcześniej mieściła się karczma. Dom był wydzierżawiony. Rozpoczęły swoją pracę wśród miejscowego ludu, dając świadectwo wiary i miłości bliźniego. Bardzo szybko zaczęły zgłaszać się kandydatki z okolicy. W 1863 zgromadzenie przeniosło nowicjat do Starej Wsi. Siostry w tym czasie pozostały pracując w utworzonym przez Potockich szpitalu. Obowiązki pielęgniarskie pełniły do września 1876 r. W tym samym roku zgromadzenie zakupiło posiadłość w Łańcucie–Przedmieściu. W domu znalazło się miejsce na ochronkę dla małych dzieci oraz szkółkę prywatna, gdzie siostry uczyły dzieci w wieku szkolnym czytania, pisania i rachunków. W 1904 r. otrzymały siostry potrzebne pozwolenia i otwarta została szkoła na Przedmieściu w budynku znajdującym się naprzeciwko ochronki, w której do 1911 r. uczyła siostra służebniczka. Niestrudzenie służyły chorych śpiesząc z pomocą pielęgniarską. Od początku istnienia placówki sprawowały opiekę nad bielizną kościelną oraz troszczyły się o estetykę ołtarzy w kościele parafialnym w Łańcucie. Organizowały i prowadziły kursy kroju i szycia oraz gotowania dla kobiet i dziewcząt. Czynnie włączyły się w prowadzenie organizacji religijnych, sprawując opiekę nad dziewczętami zrzeszonymi w KSMŻ. W roku 1938 siostry w Łańcucie Przedmieściu, ukończyły budowę nowego murowanego domu, który prezentował się dość okazale. W nowym domu kontynuowały prowadzenie ochronki. W lipcu 1946 r. z ramienia Referatu Opieki Społecznej Starostwa w Łańcucie utworzony został w domu sióstr żłobek dla niemowląt do lat 3, który znajdował się pod kierownictwem sióstr do 1951 r. Żłobek funkcjonował do 1857 r. Przedszkole siostry prowadziły do przejęcia w 1962 r. przez Władze Oświatowe. Pomieszczenia przedszkolne, przeszły pod zarząd personelu świeckiego. Po upaństwowieni gruntów uprawnych szycie kołder stało się głównym źródłem utrzymania. Z czasem zajęły się katechizacją dzieci przedszkolnych w domu parafialnym. Od roku 1971 objęły katechizacją dzieci przedszkolne w całej parafii oraz dzieci we wszystkich klasach Szkoły Podstawowej w Głuchowie do czasu utworzenia tam samodzielnej parafii. Później uczyły dzieci szkolne na terenie parafii łańcuckiej. Od roku 1978 punkt katechetyczny dla dzieci z Przedmieścia mieścił się w budynku przebudowanym z gospodarczego. Wtedy już siostry uczyły wszystkie klasy ze SP nr 3 u siebie. Po wydzieleniu parafii pw. Chrystusa Króla dom sióstr znalazł się w granicach jej terytorium. Przedszkole państwowe opuściło pomieszczeń w budynku sióstr i po przeprowadzeniu potrzebnych prac remontowych na nowo we wrześniu 1991 r. siostry rozpoczęły prowadzenie Przedszkola Niepublicznego im. Św. Stanisław Kostki. Z chwilą wejścia religii do szkół w 1990 r. siostry podjęły pracę w SP nr 3, w 4 Przedszkolach Miejskich oraz w Liceum Medycznym. W czerwcu 2009 r. zgromadzenie w porozumieniu z władzami powiatowymi rozpoczęło budowę Centrum bł. Edmunda Bojanowskiego, w bezpośrednim sąsiedztwie nowo budującego się kościoła pw. św. Michała Archanioła. Nowy dom to wotum wdzięczności za życie i dzieło bł. Edmunda Bojanowskiego (Łańcut jest jedynym miejscem na Podkarpaciu, które odwiedził błogosławiony). W styczniu 2012 r. siostry przeprowadziły się do nowo wybudowanego domu.

Siostry pracują wychowawczo w trzech grupach Przedszkola Niepublicznego pw. św. Stanisława Kostki. Katechizują także w Przedszkolu Miejskim nr 2, dbają o wystrój i czystość bielizny kościelnej w parafii św. Michała Archanioła.