Tapin

Właścicielka dworu w Tapinie Maria z Kellermanów Drohojowska ufundowała ochronkę powierzając ją Siostrom Służebniczkom NPM ze Starej Wsi. Pani Maria najpierw oddała dom, oraz zostawiła testament, w którym zapisała na zgromadzenie „połowę wsi Tapina, a mąż jej do śmierci jeżeli zechce może dzierżawić, a płacić ma rocznie 1000 złr zgromadzeniu, które ma obowiązek utrzymywać ochronkę w Tapinie (…)”. Zgromadzenie przyjęło dom przeznaczony na ochronkę i 21 października 1884 r. przyjechały pierwsze siostry, które od początku zajęły się dziećmi oraz chorymi w Tapinie i okolicy. Po śmierci dobrodziejki sprawy majątkowe sprawiły zgromadzeniu bardzo dużo kłopotu. Część majątku, która miała przejść na własność zgromadzenia była obciążona długami, które zgromadzenie musiało płacić. Dopiero po śmierci p. Drohajowskiego w 1909 r. siostry mogły objąć zapisany majątek i zrealizować zapis testamentu dotyczący utrzymania ochronki. Siostry również od początku swojego pobytu uczyły w miesiącach zimowych starsze dzieci, gdyż nie było szkoły rządowej w tak małej miejscowości. Staraniem Rady Szkolnej Okręgowej w 1910 r. zaczątki szkolnictwa położone przez służebniczki przekształcono w szkołę ludową pospolitą z językiem wykładowym polskim. Zastrzeżone zostało wówczas, że w tej szkole mają pracować tylko Siostry Służebniczki NMP. W tym czasie rozpoczęto budowę nowego domu wraz z kaplicą półpubliczną i salą szkolną, w której posadę objęła siostra nauczycielka. Siostry opiekowały się kaplicą, która służyła miejscowej ludności, jako kościół oraz otaczały troską kościół parafialny w Rokietnicy dbając o wystrój oraz czystość bielizny. Po I wojnie przy szkole organizowane były dla młodzieży kursy oświatowe. Dużo czasu poświęcały młodzieży, która licznie zrzeszała się w KSMŻ i KSMM, w ramach stowarzyszeń organizowane były konkursy rolnicze i wystawy. Siostry organizowały kursy szycia dla dziewcząt z Tapina i okolicznych wiosek. Od 1927 r. siostry prowadziły dla dzieci Krucjatą Eucharystyczną oraz Żywy Różaniec. Z końcem roku 1948, z powodu osiągniętego wieku emerytalnego siostra kierowniczka zmuszona była przejść w stan spoczynku. Innej siostry władze oświatowe nie zatrudniły i odtąd szkoła była już pod zarządem osób świeckich. Jedna z sióstr sprzątała za odpłatnością salę szkolną i była zawsze, gdy dzieci rozpoczynały naukę, prowadząc je najpierw do kaplicy na poranny pacierz. Prowadziły gospodarstwo rolne, które po zwolnieniu siostry z pracy w szkole stało się głównym źródłem utrzymania. Siostry pomagały też księdzu kapelanowi, w katechizacji dzieci, która odbywała się w kaplicy. Po wybudowaniu nowej szkoły sala szkolna w 1975 r. została zaadoptowana na mieszkanie dla księdza kapelana oraz poszerzenie kaplicy półpublicznej. Prowadziły z ludźmi nabożeństwa paraliturgiczne. W 1996 r. na działce, którą zgromadzenie ofiarowało parafii Rokietnica został wybudowany kościół w Tapinie. W tym samym roku rozpoczęło działalność Przedszkole Niepubliczne Zgromadzenia Sióstr Służebniczek pw. św. Józefa, w którym siostry mogły podjąć właściwe sobie dzieło.

Obecnie kontynuują pracę w Przedszkolu Niepublicznym. Obejmują obowiązki zakrystianki oraz zajmują się wystrojem kościoła. Prowadzą wśród parafian Bractwo Celestyńskie oraz Koło Misyjne.