Przemyśl

Po wprowadzeniu w życie krajowej ustawy o zakładaniu publicznych szkół ludowych, wynikła potrzeba kształcenia sióstr, by mogły one pracować w szkołach państwowych. Myśl taką podsunął zgromadzeniu min. ks. Aleksander Siemieński, proboszcz z Szynwałdu. Duchowieństwo przemyskie na czele z księdzem bp. J. Sebastianem Pelczarem, popierało tę inicjatywę. Z racji dostępu do odpowiednich szkół i profesorów Przemyśl został wybrany na miejsce kształcenia przyszłych nauczycielek zakonnych. Pierwsze siostry przyjechały do Przemyśla w październiku 1901 r. i zamieszkały w wynajętym domu na Zasaniu, naprzeciw klasztoru Panien Benedyktynek. Po przybyciu do Przemyśla oprócz nauki siostry ubierały ołtarze w katedrze. Po zakończonej nauce, uporządkowaniu wszystkich formalności siostry zostały skierowane na placówki. Po trzech latach przerwy w 1906 r., zgromadzenie skierowało kolejną grupę dwunastu sióstr na kształcenie do Przemyśla. W kolejnych latach przybywało sióstr, które przerabiały 3–miesięczny kurs „freblowski”. Wynajęty dom przy ul. Zielonej w pobliżu zamku, był mały, dlatego rozpoczęto starania o znalezienie innego budynku. Pomocą służył ksiądz kanonik Konstanty Bieda. Siostry uzyskały od Kapituły przemyskiej parterowy dom przy ul. Kapitulnej, który zgromadzenie wydzierżawiło. Do budynku tego przeprowadziły się z początkiem 1913 r. (w domu tym mieszkał do swojej śmierci w 1898 r. bp. Jakub Glazar). Siostry objęły również swoją posługą kościół katedralny, strojąc ołtarze i dbając o czystość bielizny kościelnej.

Dom przez lata służył prawie wszystkim siostrom, które uczyły w późniejszych latach w Szkołach Ludowych i Powszechnych oraz tzw. siostrom „Froeblankom”, które pracowały w przedszkolach i ochronkach. Zajmowały się również chorymi na miejscu i w terenie. Po II wojnie dom powrócił do swoich funkcji, na powrót stał się domem dla kształcących się sióstr. W 1953 r. siostry katechizowały dzieci niepełnosprawne umysłowo w katedrze, ponieważ w szkole już nie wolno było uczyć religii. W 1958 r. dom przemyski stał się siedzibą Zarządu Prowincji Przemyskiej zgromadzenia. W tym czasie siostry rozpoczęły też katechizację dzieci szkolnych. W 1965 r. siostry rozpoczęły pracę w Domu Księży Kanoników, prowadząc dom i kuchnię. W 1990 r. po wejściu katechezy do szkół, siostry rozpoczęły katechizację w Zespole Szkół Gastronomicznych oraz w przedszkolu nr 9. Prowadziły spotkania modlitewne dla grup dziewcząt. W 1997 r. rozpoczęto budowę nowego domu, do którego siostry wprowadziły się w 1999 r. Placówka przy ul. Kapitulnej po powrocie zarządu prowincjalnego do Przemyśla na nowo stała się centrum prowincji. W dawnej organistówce, która została przekazana zgromadzeniu przez Kapitułę, po przeprowadzeniu remontu, zostało otwarte we wrześniu 2000 r., Przedszkole Niepubliczne Zgromadzenia Sióstr Służebniczek im. Bł. Edmunda Bojanowskiego.

Obecnie dom jest siedzibą zarządu prowincjalnego. Siostry katechizują w Zespół Szkół Usługowo–Hotelarskich i Gastronomicznych, pracują w Domu Księży Kanoników, dbają o wystrój i czystość bielizny kościelnej w katedrze i w kościele OO. Karmelitów. W katedrze posługują również w zakrystii. Jedna siostra pracuje jako archiwistka w Kurii Metropolitalnej w Przemyślu. Siostry organizują skupienia dla dziewcząt. Dom jest także miejscem skupień juniorackich i permanentnych dla sióstr Zgromadzenia.